Kuchnia
KREDENS KUCHENNY
"BIFEJ"
własność:
Jadwiga Pogrzeba, Borki
STÓŁ KUCHENNY
Z SZUFLADĄ
własność:
Maria Gajda, Borki
KRAJALNICA DO CHLEBA
METALOWA
własność:
............................ Borki
WAGA KUCHENNA
własność:
Gertruda Zowada, Borki
MŁYNKI DO KAWY
MŁYNEK DO PIEPRZU
własność:
Gertruda Niedworok, Borki
POJEMNIK DO ODCISKANIA
BIAŁEGO SERA
własność:
Lidia Gabrielczyk, Borki
POJEMNIK NA KAWĘ
-FAJANS-
własność:
Lidia Gabrielczyk, Borki
POJEMNIK NA KAWĘ
-FAJANS-
własność:
Lidia Gabrielczyk, Borki
POJEMNIK NA KAWĘ
-FAJANS-
własność:
Lidia Gabrielczyk, Borki
ZESTAW POJEMNIKÓW
KUCHENNYCH PORCELANOWYCH
własność:
Weronika Zowada, Borki
(prezent ślubny)
GARNKI KAMIONKOWE
Według gwary śląskiej "BUNCLIK" garnki do przechowywania płynów bądź przetworów na zimę.
Produkowane w niemieckim Bunzlau, dziś Bolesławcu.
własność:
Gertruda Zowada, Borki
700 LAT TRADYCJI
Historia ceramiki bolesławieckiej sięga XII wieku. Wówczas to w okolicach Bolesławca odkryto pokład glinki ceramicznej, którą garncarze i ceramicy potrafili zmieniać w użytkowe dzieła sztuki. Choć największy jej rozkwit przypada na XIX wiek. W tym czasie powstały największe fabryki ceramiki w Bolesławcu. Tradycje jednej z najznakomitszych z nich Manufaktury Hugo Reinholda kultywują Zakłady Ceramiczne „BOLESŁAWIEC” Sp. z o.o.
GARNCARSTWO to jedno z najstarszych rzemiosł (znane od neolitu). Jest to rękodzielniczy wyrób ceramicznych naczyń przedmiotów codziennego użytku. Rzemieślnik zajmujący się garncarstwem to garncarz albo garncarka.
KOŁO GARNCARSKIE
Na ziemiach polskich naczynia gliniane pojawiły się około 5400 lat p.n.e. Przybyły wówczas na te tereny ludy rolnicze posiadające umiejętność wytwarzania zarówno naczyń o cienkich, bogato zdobionych ściankach, jak i trwalszych, grubościennych, przeznaczonych do gotowania strawy. Głównym surowcem była glina, stosowano także domieszki mineralne (piasek, tłuczeń), wzmacniające konstrukcję. Naczynia lepiono ręcznie z taśm i wałków glinianych. Po wysuszeniu wypalano je w ognisku.Przybycie w ok. 300 r. p.n.e. ludności celtyckiej wzbogaciło rzemiosło o umiejętność toczenia naczyń na kole garncarskim.Najbardziej znane stanowisko archeologiczne znajduje się w okolicach Nowej Huty, gdzie odkryto osady celtyckie z ceramiką wytwarzaną na kole. Ceramikę wypalano w specjalnych piecach garncarskich. Po odejściu Celtów z ziem polskich koło garncarskie zostało zapomniane i naczynia wytwarzano tylko ręcznie. Ponownie umiejętność toczenia pojawiła się pod koniec II wieku n.e. Ceramika z tamtego okresu ma ciemną i błyszczącą powierzchnię. Powstały wówczas osady wyspecjalizowane w garncarstwie, m.in. Pleszów. Do wypalania naczyń stosowano piece częściowo zakopane w ziemię, przeważnie dwukomorowe. Wśród plemion słowiańskich koło garncarskie pojawiło się w VII wieku. Było to koło wolnoobrotowe i stosowano je do obtaczania ręcznie ulepionych naczyń. Materiałem garncarskim jest pospolita glina. Warsztatem jest ława i koło garncarskie. Koło garncarskie to dwie tarcze umieszczone na wspólnej, pionowej osi. Garncarz, siedząc na ławie, nogami popycha dolną, większą tarczę, wprawiając koło garncarskie w ruch obrotowy. Na ławie leży też zapas gliny, naczynie z wodą do maczania rąk, naczynia z farbami, pędzel, szyniec do wygładzania i ozdabiania oraz drut do odcinania gotowego naczynia.
Formowanie Wypalanie (za Wikipedią)
BUTELKI
Butelki szklane z zamknięciem, na napoje, wielokrotnego użytku stosowane głównie na piwo i oranżadę w latach 60-tych XX wieku.
KONEWKA DO MLEKA
Konewka pokryta emalią
Regionalnie: kanka
Białostockie: konewka
Poznańskie - bańka (na mleko)
DESKA
Deska do krojenia i przechowywania sera ze szklaną pokrywą.
własność:
Ingeborga Muller, Borki
AKCESORIA KUCHENNE
własność:
Lidia Gabrielczyk, Borki
NABIERAK DO MIODU
SZAFKA KUCHENNA
"OFENBANKA"
własność:
Adelhaid Prudlik, Borki
WIADRO
"EIMER"
Wiadro pokryte emalią, ozdobione motywem kwiatowym, lata 70-te XX wieku.
własność:
Gizela Halama, Borki
HISTORIA FABRYKI NACZYŃ EMALIOWANYCH
Pierwsze 10-lecie naszego wieku zastało niegdyś królewskie miasto Olkusz, słynące srebrem i ołowiem, w stanie regresu gospodarczego. Nadmiar taniej siły roboczej sprawił, że Olkusz stał się idealnym miejscem do lokalizacji fabryki emalierskiej. tak, 6 lipca 1907 roku, powstała nasza fabryka. Władze rosyjskie zatwierdziły i zarejestrowały ją jako Akcyjne Towarzystwo Tłocznych i Emaliowanych Wyrobów “Westen”. Głównym akcjonariuszem i pierwszym dyrektorem zakładu był wiedeński przemysłowiec Peter Westen. Mała fabryka stopniowo rozrastała się w duży zakład produkcyjny.
1922
Polskie władze państwowe przejęły w zarząd olkuską fabrykę, zmieniono statut działania przedsiębiorstwa i jego nazwę na – “Olkusz” Fabryka Naczyń Emaliowanych S.A. w Olkuszu.
1948
26 czerwca firma “Olkusz” Fabryka Naczyń Emaliowanych Spółka Akcyjna została przekształcona w przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Olkuska Fabryka Naczyń Emaliowanych z siedzibą w Olkuszu.
1992
1 kwietnia – przedsiębiorstwo państwowe: Olkuska Fabryka Naczyń Emaliowanych w Olkuszu zostało przekształcone w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa o nazwie: Olkuska Fabryka Naczyń Emaliowanych “Emalia” Spółka Akcyjna z siedzibą w Olkuszu.
2005
Nowoczesna prywatna firma o zróżnicowanym asortymencie produkcji, specjalizująca się w wytwarzaniu wanien, brodzików i zlewozmywaków emaliowanych. Widoczny jest permanentny wzrost udziału naszego produktu na rynku krajowym, wschodnim a także na rynku europejskim. (za Wikipedią).
KOSZ WIKLINOWY
NA ŚMIECI
własność:
Gizela Halama, Borki
KOSZ WIKLINOWY